طراحی سرای موسیقی در قائمشهر (تلاش برای تبدیل موسیقی ایرانی به فرم معماری)

همه هنرها به طور عرضی با یکدیگر در ارتباط اند، از جمله این هنرها معماری و موسیقی است. در معماری ایرانی به واسطه ژرفای مفاهیم هنری، تشابهات معنایی و محتوایی با دیگر هنرها از جمله موسیقی نمود بیشتری دارد. این رساله در جهت تدوین نحوه ی ارتباط این دو هنر، مطالعه در زبان، واژگان و ساختار معماری و موسیقی را هدف بخش نظری قرار داده است، که در این بخش به جهت نزدیک تر شدن دو هنر معماری و موسیقی و همچنین پرهیز از کار تکراری، از بین اصول مشترک این دو هنر، یکی از اصول ساختاری و معنایی مشترک (اصل تأکید) انتخاب شده و لذا به طور دقیق تر به مقایسه و تطابق این اصل در این دو هنر پرداخته شده است. هدف کاربردی این پروژه نیز کاربست یافته های تحقیق، در قالب طرح مرکز موسیقی ایرانی در قائمشهر با تلاش برای تبدیل موسیقی ایرانی به فرم معماری بوده که سعی در حصول بدان داشته است. برای این منظور، ابتدا اصل تأکید و نحوه ی ایجاد و رسیدن به آن در موسیقی بررسی شده، سپس بعد از بررسی اصل تأکید و راه های ایجاد تأکید بصری در معماری، به مقایسه و تطابق این اصل در این دو هنر پرداخته شده است. به منظور تطابق اصل تأکید در موسیقی و معماری، مصادیقی که با تکیه بر ارتباط تنگاتنگ این دو هنر طراحی و اجرا شده اند بررسی شده است. از طرفی در رسیدن به طرح مرکز موسیقی، ضوابط و استانداردهای فضایی و مباحث آکوستیک در این رساله پیگیری شده است. اصول مکان یابی مراکز فرهنگی، معیارها و شاخصه های ارزیابی انتخاب سایت های فرهنگی، مورد دیگری است که در این رساله می توان بدان دست یافت. در انتها بر اساس تحلیل یافته های حاصل از تحقیق، رهنمودهایی برای طراحی ارائه شده و در نهایت طرح نهایی، بر اساس الگوهای کالبدی پیشنهاد شده برای ارتباط بنا با موسیقی، شکل گرفته و طراحی شده است.